Cascading Style Sheets (afgekort tot CSS), stijlbladen, zijn een mogelijkheid om de vormgeving van webpagina’s los te koppelen van hun feitelijke inhoud en centraal vast te leggen. Het Engelse “style” heeft de betekenis van “opmaak”, niet van schrijfstijl. Het begrip “cascading” (als een waterval) verwijst naar de mogelijkheid van het vererven van opmaak-eigenschappen (zie onder).
De CSS-informatie voor de vormgeving van het document wordt toegevoegd aan de HTML-code ervan. Die informatie mag in het HTML-bestand zelf staan, maar ook in een apart bestand waar het html-document naar verwijst. Een dergelijk extern bestand wordt ook wel stylesheet genoemd.
Een belangrijke reden voor de introductie van Cascading Style Sheets was de eenvoudigere en consistentere vormgeving van webpagina’s, met minder webbrowser-specifieke eigenaardigheden. Het World Wide Web Consortium (W3C) heeft daartoe de standaard vastgelegd. De vastgelegde standaard is in de loop van de jaren significant uitgebreid. De oorspronkelijke standaard staat bekend als CSS1. Latere uitbreidingen staan bekend als CSS2 en CSS3. Deze laatste uitbreiding (CSS3) is gedeeltelijk nog in ontwikkeling en is als zodanig geen officiële standaard.
Moderne browsers ondersteunen CSS1 en CSS2. CSS3 is nog geen officiële standaard, hierdoor is er minder ondersteuning door webbrowsers.
